28 Nisan 2010 Çarşamba

Özlem


Bu fotoğrafı ilk gördüğüm anda çok beğendim ve etkilendim.
Fatih semtinden (Vefa da denilebilir) eski bir kare, top oynayan çocuklar arkada eski İstanbul’dan güzel bir kesit.

Ancak insanı hüzünlendiren, içini geçmişe özlemle dolduran bir tarafı da var.
Geçmişten bugüne kaybedilen değerler akla takılıyor. Ömrümün önemli bir kısmında bu fotoğraftaki yerlerde bulundum,ancak bu haline tabi yetişemedim. Fakat buna benzer arsalarda yetişme , resimdekiler gibi kuralsız ve amaçsızca top tepme şansına sahip olabildim.

Artık böyle arsalar yok şehrimizde.
Gençler,çocuklar bu şekilde bir araya gelemiyor, belki sosyalleşemiyor. Arsaların yok olması, başkaca çok muhim değerlerin de yok olmasında etken olmuştur denilebilir.
Bilgiye çok kolay ulaşılabilen buna mukabil insani değerlerin zayıfladığı günümüz dünyasında , daha az bilgili ama daha insani, bir bakıma cahil mutluluğu ile yaşadığımız günlere özlem duymak, hayatta çok şeyin sorgulanmasını da gerektiren bir unsur.

Bununla birlikte, internet kültürüne karşı arsa kültürünü yüceltmeyi , internetin imkanlarını kullanarak gerçekleştirmek ise riyakarlık veya samimiyetsizlik midir, ona da karar veremedim.

3 yorum:

MiTo1940 dedi ki...

Fotoğrafa bakıp sadece düşünmektir bize kalan... Düşünmek ama çocukca, samimi, içten... Yere düşüp dizinin kanamasına duyduğun acının yanı sıra yüzünde beliren tebessümün varlığı ile düşünmek... Biz ne kadar vefasız, o arsalar ne kadar vefalı...

gökhan dedi ki...

3 korner 1 penaltı müdürüm.
Ellerine sağlık keyifle okudum.
Devamının gelmesi dileğiyle.

Samet dedi ki...

aslında insan geçmişe değil de kendi gençliği ve çocukluğuna özlem duyuyor bence. Güzel olan 1960'lar 70'ler 80'ler değil. Bizlerin çocukluğu,gençlik yılları.Ne zaman nerde yaşandığı önemsiz. Ölüm korkusu etkili sanırım bunda.
Bu arada resim harika. Tam arşivlik.
Ufuk Bey, harika gidiyor blog. Devam edin ltf.